ابو حمزه ۴۰

٤٠-

ياسَيِّدِي لاتُكَذِّبْ ظَنِّي بِإحْسانِكَ وَمَعْرُوفِكَ فَإِنَّكَ ثِقَتِي، وَلا تَحْرِمْنِي ثَوابَكَ فَإِنَّكَ العارِفُ بِفَقْرِي. إِلهِي إِنْ كانَ قَدْ دَنا أَجَلِي وَلَمْ يُقَرِّبُنِي مِنْكَ عَمَلِي فَقَدْ جَعَلْتُ الاِعْتِرافَ إِلَيْكَ بِذَنْبِي وَسائِلَ عِلَلِي، إِلهِي إِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ أَوْلى مِنْكَ بِالعَفْوِ وَإِنْ عَذَّبْتَ فَمَنْ أَعْدَلُ مِنْكَ فِي الحُكْمِ

٤٠ - ترجمه موزون دعاي ابو حمزه:

حسن ظنم را مگردان نابجا

بر همه احسان و لطفت اي خدا

چون به درگاه تو دارم اعتماد

اي خدايم ، اي تو اصل هر عماد

از ثواب خود تو محرومم مساز

چون كه مي داني ز من فقر و نياز

گر رسيده آخر كارم ، خدا

ليك كردارم شده دور از شما

اعترافم را به هر جرمم پذير

آبرويم بر گناهانم مريز

گر ببخشي كيست لايقتر ز تو؟

در عقوبت نيست عادلتر ز تو ؟